අයිසින් සහ කේක්

ජීවිතය තුලට හැරී බැලීමේදී ඔනෑතරම් මිතුරන් යන වචනය හමුවී ඇති බව සිතෙන්නේ නිකමටය.
උදව්වක් අවශ්‍ය වූ විත මතක් වෙන මිතුරන් කැටගරිය තුල.

ලෝකයේ බොහෝ වෙලාවට සිතුවන හැම දේකටම රීතියක් තිබෙනවා.අපේ භාශාවෙන් කියනවනම් තියරියකට තමා හැම දේම වෙන්නේ.

ඔනෑම දෙයක් සුලබ වෙනකොට නිතරම ගැටෙනකොට දකිනකොට ලැබෙනකොට ඒක සාමාන්‍ය දෙයක් බවට පත් වෙන්නේ නිකන්මයි.
කොරෝනා නියා මිනිස්සු මැරෙන එක  , නැත්නම් වර්ණවාදය අරගෙන ගහගන්න එක දැන දැකලම අපිට සාමාන්‍ය වෙලා.

ඒ කියනේ කෙන්තියාම් ඉර්ශයා කිරිම වෙන්වීම්,  බොරු මිත්‍රකම් සුලභයි.
ඒ නිසා වෙන්න ඇති මිනිස්සු ගොඩක් වෙලාවට පණ කඩාගෙන ආදරේ සෙනහස හොයාගෙන දුවන්නේ.
මොකද කරුණාව ආදරය කියන දේ දුලබයි වටිනාකම වැඩී ඒ නිසාම.

මිනිස්සු ඒ නිසා වෙන්නැති මහන්සි වෙන්නේ ඒවා ලබා ගන්න.

උඹ කවද හරි උඹේ හොදම යාලුවෙක් තවත් යාලුවෙක් වෙනුවෙන් නැති කරගෙන තියෙනවද.අන්තිමේ රැදෙයි කියලා හිතපු එකාත් නැති වෙලා යනකොට උඹට නිකමට හිතෙනවද දුකක්. යාලුවො රංචු ගැහිලා ඉන්නකොට සතුටක් එක්ක දුකක් දැනෙනවද.

අපේ යාලු කම් සෑහෙන්න බොරුව කියන අයිසින් වලින් වැහිල ගිය ආදරේ බැදීම් කියන කේක් එකක් වගේ.
දැක්ක ගම්න් අයිසින් ලස්සන උනාට පාට වුනාට මිනිස්සු ඒ තරම අයිසින් කන්න කැමති නෑ. හේතුව මිනිස්සු දන්නවා අයිසින් එකේ ඇති දෙයක් නෑ කියල.ව්‍යාජ පැනිරස සහ පාට ඇරුනම.

ඒක හරියට උඹ වෙවුල වෙවුල බයානක මත්ද්‍රව්‍ය ජාතියක ඇබඇබ්බැහි වෙලා කියපන්
උඹ කුඩු කාරයා කැටගරියට වැටී එතැනින් ඉවත් වේවි .
අපිට තිබෙන්නේ නැවත උදව්වක් ඉල්ලනා තුරු අමතකව හිදීමයි.

කවී.