සමහර තැන්වල තිබුනේ ආදරේම නෙමේ තරඟයක්. මම දැක්කේ තරඟයක්! මිනිස්සු එකෙක්ට නොදෙවෙනි වෙන්න දරණ උත්සහායක්!
තව අවුරුදු තිහකින් පස් වෙනවා කියලා දැනගෙන ගතකරපු කාලය වගේ ඒ තිහත් ගෙවල දාන්නෙ නැතුව හද දිහා බලාගෙන හූල්ලන්න. නීල් ආම්ස්ට්‍රොන්ග්ට හිතින් බනින්න ඉර්ශ්‍යා කරන්න.
ශේන් මල්ලිගෙ හැම වට්සැප් ස්ටේටස් එකකම මොකක් හරි හැන්ගුන අදහසක් තියෙනවා කියලා මට තේරෙනකොට මට වයස විසි හයයි.ඌට විසි තුනක් නැත්නම් විසි හතරයි
ඌ ජීවත් වෙන්නේ ජීවිත දෙකක් ඇතුලෙ. උගේ අයිතිය තියෙන ආදරේ සහ අයිතියක් නැති ආදරේ එක්ක. ආදරේ විදුලි බලය වගේ සහ අයිතියක් නැති ආදරේ ජෙනරේටර් එක වගේ කියල තමා ඌම හදුන්වා ගන්නේ.
විදුලි බලය පැයකට නවත්වපු ගමන් මුලු කොලඹම නවතිනවා වගේම තමා එහෙන් මෙහෙන් ජෙනරේටර් වලින් දුවන ලොකු ලොකු බිල්ඩින් වගේම කොටුවෙ පාර දෙපැත්තෙ තියෙන පොඩිපොඩි කඩ. එත්කොට සමාජ තලයක් නැහැ ලොකු බිල්ඩින් වල ලොකු ජෙනරේටර් වගේම පොඩි කඩවල පොඩි පොඩි බැකප් හෙනරේටර් හරි දුවනව නොපෙනෙන්න.
එත් අපි හිතන්නේ ජෙනරේටර් නෑ කියල හැම තැනම!සමහර වෙලාවට හැමෝගෙම හිත යට තියෙන ආශාවක් තමා ජෙනරේටර් එකක් කියන්නේ එහෙම බැලුවම.
සමාජය ඉස්සරහදි එක් කොටසකට ඌ හෙන නරුමයෙක්! ඩබල් ගේම් කාරයෙක්, තවත් කෙනෙක්ට සැනසීමක් සතුටක් ! තවත් කෙනෙක්ට හිසරදයක් , වගකීම් කන්දක් පටවපු ඔලුවක්.
ලඟටම වෙලා ටියුට් ස්ට්ලේපර් කරනකොට, කාඩ් මාර්ක් කරනකොට දැනුන ආදරේ වෙනස් වෙන එකක් නෑ කියලා තමා ශේන්ගේ විශ්වාසය. ඒත් කවදාවත් දෙන්න තනිවෙලා කතා කරලා නැහැ. අමුතුයි!
ටටා.
කවී.
No comments:
Post a Comment