සමහර කතන්දර තියෙනවා ඔහේ ලියාගෙන යන ඒවා, තවත් සමහර ඒවා තියෙනවා වුනු දෙයක් ලියාගෙන යන ඒවා. හැබැයි මේ දේකේම සමහර තැන්වලිදි අපිට එනවා අවස්තා දෙකක්!
1.ඉක්මනටම ලියලා ඉවර කරන්න හිතන පරිච්ජේද
2.ඉවර කරන්න හිතෙන්නේ නැති පරිච්ජේද
කෙනෙක්ට හිතෙන්න පුලුවන් ඉක්මනට ලියලා ඉවර කරන්නේ දුක හිතෙන කොටසක් වගේම ඇදගෙන පැල් බැදගෙන ලියන්නේ වඩාත්ම දැනෙන කොටසක් කියලා.
නෑ එහෙම නොවෙන්නත් පුලුවන්!
ගොඩක්ම වේදනාව දැනුනු තැන්වල එන හැඟීම් නවත්වන්නේ නැතුව එක දිගට ලියාගෙන යන එක හරියට හිත නිදහස් කරගන්න දගලනවා වගේ. දැනුනු හැඟීම කාටවත් කියාගන්න බැරුව සාදාරිණීකරනය කරගන්න හදනවා වගේ දෙයක්. ඒක එහෙම් පිටින්ම යුද්ධ ප්‍රකාශ කිරීමක් මම මට විරුද්ධව මටම කරගන්න.
..................................................
කොහේ හරි ගහක් යට පැත්තකට ඇලවෙන්න ගහපු බයික් එක උඩ ඉදගෙන කල්පනා කරන්නේ එහෙම දෙයක් වෙන්න පුලුවන්. බයික් එක පැදගෙන යන අතරවාරෙ ඔලුවට එන හැම සිතුවිල්ලක්ම ඉස්සරහින් එන වාහනය බොද කරන්නේ නැති තරමට මම ඒ දේ ගැන හිතමින් යනවා.
ඒ උඹ කොහොමද බන් ඔච්චරක් සැහැල්ලුවෙන් ජීවත් වෙන්නේ? මම 90% ක්ම ජීවත් වෙන්නේ වර්ථමානයේ.
උඹ දන්නවද සාමාන්ය ලෝකයයි මගේ ඔලුව ඇතුලෙ දුවන ලෝකයයි අතර ලොකු වෙනසක් තියෙනවා මට ඒ හිඩැස පුරවගන්න බැහැ.. මේකයි හේතුව කියලා උඹට පැහැදිලි කරන්න බැහැ. ඒත් ඒ වෙලාවට කරන්නේ මම ලියන එක. මට මාවම තේරුම් ගන්න බැරි එකේ .උඹ කොහොමද මාව තේරුම් ගන්නේ ?
අපි මේ දුවන්නේ තවත් පොඩි කාලයකට..
ඔෆිස් එකේ හෑමෝම ගිය වෙලාවක හවසට ඔලුවට එන හැම වචනයක්ම කොලවල ලියලා එහෙම්ම ගුලි කරලා කුනු කූඩෙට දාලා කිසි දෙයක් වුනේ නෑ වගේ එනවා.
ආදරේ නෑ , ආදරේ කරන්නේ නෑ කියලා පෙන්වන්න කොච්චර උත්සහයක් ගත්තත් මම මටම කියා ගන්නවා ඒක වෙනස් වෙන එකක් නෑ කියලා. දැන් හරියට බලන් ඉන්නේ උඹව මට නැති වෙන බව දැනගෙන මම උඹ දිහා ආදරෙන් බලන් ඉන්නවා වගේ දෙයක්.
ඒත් උඹට කට කැඩෙනකන් මම ආදරෙයි කිව්වත්, උඹ හැමදාම හිටියෙ කිසිම දෙයක් නොදැනුනු ගානට. මටත් කොහොමත් අහන්න බැරි වුනා මම සැරින් සැරේ ආදරේ කිව්වට උඹේ හිතේ මොන වගේ දෙයක්ද , කරදරයක් වෙලා ඉවරයි කියන දේද කියන එක හැමදාම වගේ අහන්න බැරි වෙනවා.
දවසින් දවස ආදරේ අඩු වෙලා යන හැටි බලාගෙන ඉන්නවා කියන්නේම පුදුම දෙයක්! ඒත් කරන්න දෙයක් නෑ මට පුලුවන් ලියන්න විතරයි. අයිතිය ගැන ප්‍රශ්නයක් එක්ක ඉමන්දරා මම නවතිනවා හැමදාම වගේ!
ශේන්ට ශේන්ව නැති වේගෙන එන්නේ, ලැබුනු එකම අදේශකයට ආදරේ කරන්න පටන අරගෙන මම අතරමං වෙලා ඉන්නේ. ඒ අමුතුම හැඩයක් තියෙන කම්මුල් දෙක කොච්චර සිප ගන්න ඕන වුනත් ඒක ව්‍යාජ හැදියාවකින් වහගෙන ඉවසිමේන් උඹව සිහිකරගෙන උඹ දීපි ඩ්‍ර්‍රිම් කැචර් ඒකේ කලු පිහාටුවල අතරමං වෙනවා.
...................................................................
මේ පරිජ්චේදය කවදාවත් ඉවර වෙන එකක් නෙමෙ ශේන් , උඹට උත්තරයක් ලැබෙනකන් උඹ ආයෙත් පොත අරගෙන ආයෙත් ආයෙත් ලියපන්!
.කවී.
No comments:
Post a Comment